Η αμαρτία να γελάς…



«Ο Χριστιανός πρέπει να είναι χαρούμενος». Πόσο μού ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν ακούω ή διαβάζω αυτή τη φράση! Ειδικά όταν ξέρω με πόσα ακόμη «πρέπει» και με πόσα «μη» την φορτώνουν οι θρήσκοι.
Α, φιλαράκι, για να συνεννοηθούμε: η θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με τη λυτρωτική παρουσία και το ευαγγελικό μήνυμα του Ιησού Χριστού. Άλλο Εκκλησία, άλλο θρησκεία. Capito; Η θρησκεία είναι ένα πλέγμα ηθικιστικών κανόνων και αυθαιρέτων απαγορεύσεων που καθιστούν τον άνθρωπο συμπλεγματικό. Η θρησκεία στραγγαλίζει τη χαρά, ενώ η Εκκλησία την απελευθερώνει!
Από μικρός έβλεπα τα πάντα λίγο βαριά. Τη ζωή, την πίστη. Γενικά, ήμουν διστακτικός και δύσθυμος. Μέχρι που γνώρισα τα καλογέρια του Μοναστηριού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στη Ναύπακτο. Ο Χριστός είναι χαρά. Και γέλιο. Και άνεση. Τέλος! Τι στιγμές έχω ζήσει με αυτούς τους ανθρώπους! Στο Μοναστήρι, στα Κατηχητικά, στην Αίθουσα, στις Κατασκηνώσεις. Τι γέλιο έχουμε ρίξει! Τι πειράγματα! Ειδικά, όταν ανεβαίναμε στην Αθήνα για να δώσουμε μαθήματα στην εξεταστική και βάζαμε στο ραδιόφωνο τραγούδια «όχι και πολύ χριστιανικά». Και παραγγέλναμε πίτσες από το «Γιατρό της πείνας»! Τι ασυμπλεγματικοί τύποι που είναι! Συζητάς μαζί τους για σινεμά, μουσική, τεχνολογία, μαγειρική, λογοτεχνία… (α, και θεολογία, ξέχασα…). Πόση χαρά εκπέμπουν προς τα έξω! Έχουν τρομάξει μερικοί… Πόσες φορές δεν έχω ακούσει από κάποιους που τους γνώριζαν για πρώτη φορά: «Αυτοί οι μοναχοί δεν είναι σαν άλλους παπάδες που έχουμε γνωρίσει. Αυτοί γελάνε!»
- Υπάρχει γέλιο χωρίς χαρά. Προφανώς. Ισχύει.
- Υπάρχει χαρά χωρίς γέλιο. Προφανώς. Ισχύει.
Υπάρχει όμως και γέλιο με χαρά. Αναγνώρισέ το στον εαυτό σου. Μην του το στερείς. Δεν είναι αμαρτία. Σου είπαν ότι είναι αμαρτία για να κρύψουν τη δική τους ανικανότητα να γελάσουν, να χαρούν, να ζήσουν. «Γκρίζοι άνθρωποι, ασορτί με τους τοίχους», όπως έγραφε κάποτε ένα σύνθημα στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Κάποιοι (οι πιο δυστυχισμένοι) γελούν κρυφά. Δεν μπορούν να περάσουν το πλέγμα. Τι θα κάνουν με τόση ελευθερία και χαρά εκεί έξω; Όσοι σού είπαν ότι «δεν είσαι και πολύ Χριστιανός όταν γελάς πολύ», μάλλον δεν είναι και πολύ χαρούμενοι για να είναι Χριστιανοί.
Γέλα, μωρέ! Γέλα να ξεγκριζάρει ο κόσμος…
Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…