Άμιρ-οι ευθυνών;


Δεν πάει πολύς καιρός που πυροβολούσες (συνώνυμο του «πληκτρολογούσες») πρόθυμα, άνετα και με απίστευτες κατάρες έναν απλό άνθρωπο, τη φωτογραφία του οποίου ανέβασε στο facebook ένας ημιπαράφρονας γραφικός και τον υπεδείκνυε ως βασανιστή ζώων. Απεδείχθη ότι όλα ήταν αποκυήματα της φαντασίας του ημιπαράφρονος καθοδηγητή σου.
Δεν πάει πολύς καιρός που κατακεραύνωνες την κρητική μαφία και τους ψευτονταήδες Κρητικούς για τον ξυλοδαρμό ενός 30χρονου στο Ρέθυμνο. Απεδείχθη ότι οι δράστες ήταν Γάλλοι τουρίστες.
Τώρα, ο διευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων ενός ολόκληρου σχολείου είναι ρατσιστές, υπεύθυνοι και ηθικοί αυτουργοί για την ρατσιστική όσο και ηλίθια ενέργεια της επίθεσης με πέτρες στο σπίτι που μένει ο 11χρονος Αμίρ, μαθητής του σχολείου.
Τα πράγματα εδώ είναι πιο σοβαρά. Όχι μόνο λόγω βιασύνης (για την οποία συχνά εκτίθεσαι, αλλά μυαλό δεν βάζεις), πριν ακόμη ολοκληρωθούν οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Όχι μόνο γιατί γίνεσαι θύμα των sites που ψοφάνε για μερικά κλικ και βάζουν εμπρηστικούς και άκυρους τίτλους. Όχι μόνο γιατί γίνεσαι ο διαδικτυακός κατακεραυνωτής και κριτής της οικουμένης με το ανθρωποφάγο σου πληκτρολόγιο σε ρόλο μαστιγίου για τους αμαρτωλούς και ανήθικους ενός κόσμου που πρέπει να γίνει, όπως τον θέλεις.
Κατηγορείς συλλήβδην καμιά εικοσαριά εκπαιδευτικούς για ρατσιστές. Καλά, πώς μαζεύτηκαν όλοι σε ένα σχολείο; Ρατσιστές και οι γονείς του σχολείου; Ρατσιστές και στους συλλόγους εκπαιδευτικών άλλων σχολείων της περιοχής; Ρατσιστές και στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας; Ρατσιστές και στην Πολιτική Γραμματεία του ΠΑΜΕ; Όλοι αυτοί που έως τώρα έχουν στηρίξει το Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου του Αμίρ;
Είναι απίστευτο με πόση ευκολία ακυρώνεις, αμαυρώνεις και τσαλαπατάς το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων της χώρας σου. Το πράγμα είναι πολύ σοβαρό: Φτύνεις το (πνευματικό) γάλα που βύζαξες.
 Ρατσισμός υπάρχει στα σχολεία. Μόνο που έρχεται απέξω. Οι μαθητές συχνά μεταφέρουν και εκφράζουν το ρατσισμό της οικογένειας, της γειτονιάς, της παρέας στην οποία ανήκουν και των μέσων αποβλάκωσης στα οποία καθημερινά εκτίθενται.
- Πού να σού εξηγώ τώρα πώς ο εκπαιδευτικός μεταμορφώνεται σε θεραπευτή, σε ανοιχτή αγκαλιά για όλους τους μαθητές του, σε αποκούμπι!
- Πού να σού μεταφέρω το πόσες φορές αποτελεί το μόνο αντίπαλο δέος στον φανερό και κρυφό ρατσισμό της κοινωνίας!
- Πού να σού παραθέσω πόσες φορές είναι νικητής (για χάρη των μαθητών του) σε αυτή την άνιση μάχη! 
Κι όλα αυτά είναι πέρα από τα «τυπικά του καθήκοντα», αντιμετωπίζοντας δυσκολίες, πόλεμο, απογοητεύσεις, ζαβές υπουργικές εγκυκλίους.
Αν ο εκπαιδευτικός μπαίνει στην τάξη με τη σκέψη «πάλι θα κάνω μάθημα σε αυτούς τους βρωμοξένους, στους μετανάστες που μάς κουβαλήθηκαν απρόσκλητοι», το αγαθό της παιδείας θα τον απορρίψει ως ξένο σώμα. Μεμονωμένες περιπτώσεις, που ίσως όλοι γνωρίζουμε, αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές.
Την άλλη φορά που θα ρίξεις το λίθο του αναθέματος στο προσωπικό ενός σχολείου (έχεις την ελευθερία φυσικά...), αναλογίσου περί της ηθικής κρίσης και της κρίσης των αξιών: Είσαι άμοιρος ευθυνών;

Υ.Γ.: Αντί της γνωστής φωτογραφίας του Αμίρ να κρατάει την πινακίδα στην παρέλαση ή το χαρτόνι με το ρατσιστικό σύνθημα, επέλεξα μία φωτογραφία από τις ζωγραφιές στους τοίχους του σχολείου (6ο Δημοτικό Σχολείο Δάφνης). Ζωγραφιές που έκανε μια γιαγιά στο σχολείο που πηγαίνουν τα εγγόνια της:
Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….

Γράμμα στον Ιούδα…