Γράμμα στον Ιούδα…



Δεν θα σε κατηγορήσω. Ούτε θα σε βρίσω. Απορώ και με αυτούς που σε καίνε την Κυριακή του Πάσχα. Δεν νιώθουν τις φλόγες στο κορμί τους;
Σού γράφω αυτό το γράμμα για να σε συγχαρώ. Αποτελείς έμπνευση για όλους εμάς. Πώς να σού το πω αλλιώς; Δεν αντέχεται τόση αγάπη! Σαλεύει το μικρόκοσμο και τα διανοητικά κουτάκια μας. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να πατάσσονται αμέσως.
Μόνο μία απορία έχω: Πώς είναι να ξέρεις ότι ξέρει; Πώς είναι να μην σε εμποδίζει ενώ μπορεί;
Φαντάζομαι ότι όταν είπε «ένας από εσάς θα με προδώσει», μιλούσες χαλαρά με το διπλανό σου.
Φαντάζομαι ότι όταν σού έδωσε το ψωμί από το πιάτο, το πήρες αδιάφορα και με φαινομενική άνεση.
Φαντάζομαι ότι όταν Τον φίλησες στον κήπο, δεν τον κοίταξες στα μάτια.
Μόνο αυτό το πρόβλημα έχουμε ακόμη όλοι οι Ιούδες. Δεν αντέχουμε τα μάτια.
Μάς καίνε.
Αυτά τα μάτια που μάς αγαπούν.
Αυτά τα μάτια που κλαίνε για μάς.
Αυτά τα μάτια που μάς υπενθυμίζουν για ποιο μοναδικό λόγο υπάρχει το φιλί…


Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής

Σχόλια

  1. Πώς είναι να ξέρεις ότι ξέρει.... τραγικό, είμαι βέβαιη. Το τραγικότερο όμως είναι όταν δεν αισθάνεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει. Γιατί όντως, δεν αντέχεται τόσο Αγάπη. Καλή Ανάσταση και Καλή Αντάμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό και πολύ αυθεντικό κείμενο, Παναγιώτη!!Καλό Πάσχα!!Η Ανάσταση του Χριστού να αναστήσει στις καρδιές μας κάθε ωραίο συναίσθημα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Έμμηνος ρύση και Θεία Κοινωνία

Η ομιλία μου στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 (2013)

Η θλιβερή εικόνα των μαθητών της Γ΄ Λυκείου

Απασφάλιση θεολόγου…

Οι Τρεις Ιεράρχες στα σκουπίδια….

Το «δικαίωμα» των καταλήψεων

Μεταξύ θεολόγων ειλικρίνεια…

Συζητώντας με έναν κομπλεξικό (…περί θρησκείας)

Θεέ μου, είσαι άδικος….