Ένα πρώτο σχόλιο για το Π.Δ. περί διάλυσης της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου
Το
Προεδρικό Διάταγμα είναι γεγονός. Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως
με ημερομηνία 17 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Μ. Αντωνίου, μεγάλου καθηγητή της ερήμου και
εμπνευστή των μοναχών ανά τους αιώνες. Έχει καμιά σημασία αυτό;
Όχι, απλώς σύμπτωση. Το Δελτίο τύπου εκ της Ιεράς Μητροπόλεως ήρθε αμέσως.
Ως συνήθως.
α) "Η
διαδικασία εκδόσεως του συγκεκριμένου Προεδρικού Διατάγματος κατά τον νόμο
είχε την ακόλουθη πορεία: Σύμφωνη γνώμη του τοπικού Μητροπολίτου Ναυπάκτου και
Αγίου Βλασίου, Έγκριση της Ιεράς Συνόδου, Πρόταση του Υπουργού Παιδείας και
Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας,
υπογραφή από τον Υπουργό Παιδείας, Υπογραφή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως". Πρόταση - πρόκληση στη λογική
για όσους γνωρίζουν λίγα πράγματα σχετικά με αυτές τις διαδικασίες και κυρίως για τα παρασκήνια της εκκλησιαστικής διοίκησης. Επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να
έβγαινε ένα δελτίο τύπου που να ενημέρωνε ποια ήταν η τύχη της αντίστοιχης
προσπάθειας επί υπουργίας της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου.
β) Με αφορμή τη
φράση "δεν μπορεί κανείς να ζή αυτόνομα μέσα στον εκκλησιαστικό
χώρο" θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος πειστικά εάν οι επίσκοποι είναι
μοναχοί ή φιλομόναχοι.
γ) "Κανείς δεν μπορεί να ενεργή
αυθαίρετα μέσα στην Εκκλησία και την Πολιτεία". Φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για
ΟΛΟΥΣ.
δ) "Ο Απόστολος Παύλος
διδάσκει τον μαθητή του Τιμόθεο «πώς δεί εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστίν
εκκλησία Θεού ζώντος, στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α' Τιμ. γ' 15), γιατί
η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, είναι ένας ευαίσθητος θεανθρώπινος
οργανισμός που δεν δικαιολογεί φιλοπρωτίες, ανταγωνισμούς,
φανατισμούς, κοινωνικούς ρατσισμούς και πολλές ενέργειες που αποτελούν
εκφράσεις του παλαιού ανθρώπου. Το μεγαλύτερο προσόν ενός Κληρικού, παντός
βαθμού, μοναχού και λαϊκού είναι να διαθέτη εκκλησιαστικό φρόνημα, και αυτό
αποκτάται με έντονη άσκηση, μετάνοια και μακροχρόνια σπουδή μαθητείας στα
εκκλησιαστικά κείμενα και την Παράδοση της Εκκλησίας". (Οι υπογραμμίσεις
δικές μου). Χμμμ... να θυμίσω επίσης και το αρχαίο ρητό "ανήρ ασύμβουλος,
εαυτού του πολέμιος". Να θυμίσω επίσης ότι ο Απ. Παύλος γράφει κι άλλα σημαντικά στις
Ποιμαντικές επιστολές του. Πράγματα που οφείλουμε επιτέλους να τα πάρουμε στα σοβαρά για τον τρόπο ζωής και διαποίμανσης του επισκόπου.
Δεν γράφω άλλα προς το παρόν. Αλήθεια όμως, θα επανέλθω. Όπως επίσης θα
επανέλθουν κι άλλοι καθώς η εξέλιξη αυτή είναι μια αλλαγή σελίδας σε όλη την
εκκλησιαστική διοίκηση, καθώς το ζήτημα δεν είναι απλά μια τοπική έριδα.
Κλείνω λέγοντας τούτο. Με αίσθημα πικρίας και
απογοήτευσης. Πού ήταν ο Αρχιεπίσκοπος το Σεπτέμβριο του 2011 όταν δεν έδωσε
καμιά σημασία σε αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και ηλεκτρονικά μηνύματα αρκετών νέων
ανθρώπων από την περιοχή της Ναυπάκτου; Όταν κάποιοι αρχιερείς σε προσωπική επικοινωνία μας δήλωναν
αναρμόδιοι και δεν δέχονταν ούτε καν την έκφραση αγωνίας; Για όλους τους υπολοίπους δεν υπάρχει η Ιερά Σύνοδος; Δεν θέλω να πιστέψω
τη φήμη που μού μετέφερε φίλος "από μέσα" ότι έπεσε γραμμή για πλήρη
απομόνωση...
Κι άλλα θα μπορούσα να γράψω. Και θα τα
γράψω. Και προσέξτε και τούτο. Γράφω επώνυμα και σταράτα...
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Δρ. Θεολογίας - Καθηγητής
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου